عوارض ناشی از جابجایی بیمار
WMSDs (ريسك فاكتورهاي شغلي ايجاد كننده اختلالات اسكلتي عضلاني) برای پرستاران، بهیاران، کارکنان مراکز توانبخشی و کسانی که مسولیت مراقبت از بیماران حرکتی را دارند بیشتر میباشد. کمردرد، دیسک کمر، دیسک گردن و آرتروز از رایج ترین اختلالات شغلی برای این گروهها است.
اخیران اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار، یکی از چالش های اصلی برای این افراد بوده. که علاوه بر تهدید های شغلی اثرات جبران ناپذیری بر سلامت جسم و روح، کیفیت زندگی و هزینه های اجتماعی به دنبال داشته.
یکی از این تهدید ها کمردرد میباشد که طبق آمار اعلام شده، شیوع آن در کارکنان پرساری ایران 73% بوده. از دلایل شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی، جابجایی بیماران از تخت به ویلچر و بالعکس، بردن بیماران به سرویس بهداشتی و حمام میباشد.
براساس تحقیقات انجام شده، اختلالات اسکلتی عضلانی حتی در افرادی که دوره های آموزشی نگهداری از بیمار دیده اند هم در حال شیوع است. علت اصلی بروز اختلالات اسکلتی عضلانی جابجایی دستی بیماران میباشد. جابجایی بیمار به صورت دستی از وظایف اولیه یا ثانویه کلیه کارکنان پرستاری میباشد. جابجایی بیمار باعث وارد شدن نیرو های فشاری بر ستون فقرات میشود.
بالابرهای بیمار
در حال حاضر برای جابجایی بیمار های ناتوان یا کم توان حرکتی از بالابرهای بالابر بیمار استفاده میشود.این دستگاه کمک میکند که افراد بدون نیاز به نیروی کمکی توانایی جابجایی بیمار را داشته باشند .
دستگاه حمل بیمار کمک بسیار مفیدی برای گروه های شغلی مثل پرستاران ، بهیاران و کمک پرستاران میباشد . و از بروز عوارض احتمالی برای این افراد جلوگیری میکند . همچنین این دستگاه بالابر بیمار برای افرادی که در منزل بیمار ناتوان یا کم توان حرکتی دارند، بسیار مفید است .
از مضیت های دستگاه حمل بیمار میتوان به حفظ سلامت مراقب بیمار و جلوگیری از بروز برخی آسیب های احتمالی هنگام جابجایی دستی برای بیمار، اشاره کرد.